ПЕРСОНАЛДЫ БЕЙІМДЕУДІҢ ТЕОРИЯЛЫҚ АСПЕКТІСІ

Мақалада персоналды басқарудың маңызды міндеті ретінде персоналды бейімдеудің негізгі тұжырымдамасының теориялық аспектілері ашылады. Барлық ғылыми тұжырымдамалардың пайда болу реті бойынша отандық және шетелдік зерттеушілердің әртүрлі түсіндірмелеріне толық талдау жасалады. Сонымен қатар, мазмұнның жаңа сипаттамалық ерекшеліктері анықталады, барлық қызметкерлердің және тұтастай ұйымның пікірі бойынша бейімделудің негізгі мақсаттары, негізгі міндеттері анықталады.

Қазіргі уақытта персоналды бейімдеу белгілі бір персоналды басқару жүйесінің негізгі құрамдас бөлігі болып табылады. Бейімделу процесінің өзі басқарылады және барлық жаңа жұмысшыларды ұйымның негізгі мәдениетіне, ұйымның барлық ішкі тәртібіне, сондай-ақ осы компания ұсынатын барлық нақты талаптар мен үміттерге, олардың негізгі жұмыс орнына бейімдеуге бағытталған.

Сонымен қатар, бейімделу белгілі бір уақытты ғана емес, сонымен бірге қаржылық шығындарды да азайтады, жұмыс орнын игеруге және максималды қайтарыммен өз бетінше жұмыс істеуге. Демек, бейімделупроцесі басшылыққа да, қызметкерлерге де тиімді. Сондықтан менеджменттегі бұл мәселе өте маңызды деп айтуға болады. Тиісінше, жұмыс орнындағы персоналды бейімдеудің барлық мәселелері кез келген компания үшін басты мәселе болып табылады, өйткені персонал негізгі технология ретінде әрекет етеді. Бұл технология белгілі бір кадрлық саясаттың арқасында жүзеге асырылады және оны ұйым бекітеді.

Мақалада көрсетілген зерттеу нәтижелері әртүрлі коммерциялық кәсіпорындардың персоналды бейімдеу жүйелерін құруда қолданылуы мүмкін. Осылайша, осы тақырыпты неғұрлым егжей-тегжейлі дамыту үшін компанияның корпоративтік мәдениетінің деңгейлерін сақтау және дамыту мақсатында персоналды бейімдеудің ұйымдастырылған процесінің, сонымен бірге ұйымдағы әлеуметтік-психологиялық климатты тұрақтандыруға және жақсартуға әсерін бағалау көзделеді.

1. Айзенк Г., Вильсон Г. Как измерить личность. Когито-центр: — 2000. — 283 с.

2. Аширов Д.А. Организационное поведение. Изд-во «Проспект». — 2006. — 355 с.

3. Веснин В.Р. Управление персоналом: теория и 1 Айзенк Г., Вильсон Г. Как измерить личность. Когито-центр. — 2019. — 283 с.

4. Аширов Д.А. Организационное поведение. Изд-во «Проспект». — 2019. — 355 с.

5. Веснин В.Р. Управление персоналом: теория и практика. — Москва: КНОРУС. — 2019. — 677 с.

6. Базарова Т.Ю., Еремина Б.Л. Управление персоналом. — Москва. — 2020. — 560 с.

7. Ерошин А.П. К вопросу об использовании эмодзи в преподавательской деятельности. Вестник Московского государственного областного университета, серия Педагогика. — №3. — 2018. — С. 178-183

8. Грошев И.В. Организационная культура. — Москва: ЮНИТИ-ДАНА. — 2020. — 288 с.

9. Марченко О.И. Управление персоналом. — Москва. — 2018. — 466 с.

10. Смирнов В.В. Особенности совершенствования системы адаптации персонала на промышленном предприятии. Аудит и финансовый анализ. — №1. — 2018. — 312 с.

11. Лукашевская Д.А. Адаптация и совершенствование системы стимулирования и мотивации персонала к изменениям среды. Вестник университета. — 2020. — 116 с.

12. Мироседи С.А., Касумова Г.М. Адаптация системы стимулирования и мотивации персонала к изменениям среды. Инновационная наука. — №2. — 2018 — С. 212-214

13. Кошкина Н.В. Управление персоналом организации. — Алматы: КазНТУ. — 2019. — 161с.

14. Титков А.А., Эрназаров Т.Я., Шеримова Н.М. Применение современных концепций HR- менеджмента в практике организации Республика Казахстан. — Павлодар. — 2018. — 110 с.